Γεώργιος Ρ. Βεργωτής

Ο Γεώργιος Ρ. Βεργωτής γεννήθηκε το 1893 στην Κεφαλονιά, μέλος μιας οικογένειας με ναυτιλιακές παραδόσεις ανιχνεύσιμες ήδη από το 1583, όπως αποδεικνύεται από μια διαιτησία εκείνο το έτος με έναν ιδιοκτήτη φορτηγού πλοίου.

Ήταν ο τρίτος γιος και πέμπτο παιδί του Χαράλαμπου («Ρόκου») Βεργωτή (1842-1924), ο οποίος είχε συνεχίσει την οικογενειακή παράδοση στην ναυτιλία και την οδήγησε από την εποχή του πανιού στον ατμό.

Τα πρώτα χρόνια

Ο Γεώργιος Βεργωτής γεννήθηκε στα Κουρκουμελάτα και από τα πρώτα παιδικά του χρόνια ζούσε και ανάσαινε την θάλασσα μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα από το σπίτι της οικογένειάς του.

Πέρασε τα πρώτα του χρόνια στην αγαπημένη του Κεφαλονιά όπου ολοκλήρωσε την πρωτοβάθμια εκπαίδευσή του. Ωστόσο, ο Ρόκος Βεργωτής ήθελε την καλύτερη εκπαίδευση για τα παιδιά του. Έτσι, έστειλε το Γεώργιο Βεργωτή στην κοσμοπολίτικη Κωνσταντινούπολη όπου φοίτησε στην Ροβέρτειο Σχολή, όπου και έμαθε αρκετές γλώσσες.

Η επόμενη προφανής επιλογή στην επίσημη εκπαίδευσή του ήταν η περιβόητη Εμπορική Ακαδημία της Μασσαλίας, που τον εξόπλισε με την θεωρία και την πρακτική γνώση της ναυτιλίας, που θα τον εξυπηρετούσε στην μελλοντική του καριέρα.

Ως την αποφοίτησή του, η οικογένεια είχε καθιερώσει γραφείο στην Bute Street του Cardiff. Στο λιμάνι της Ουαλίας είχε εγκατασταθεί μια μεγάλη κοινότητα ελληνικών ναυτιλιακών γραφείων, ώστε να παρακολουθούν στενά τα πλοία τους που ασχολούνταν με το εμπόριο κάρβουνου. Μετά την ένταξή του στην οικογενειακή επιχείρηση, ο Γεώργιος Βεργωτής βρέθηκε να διαχειρίζεται το γραφείο της Vergottis Ltd κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Στο Λονδίνο

Ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Γεράσιμος, πέθανε το 1921 και τρία χρόνια αργότερα η εταιρία μεταφέρθηκε στο Λονδίνο. Μαζί με τους αδελφούς του Παναγή και Ανδρέα, ο Γεώργιος αγόρασε αρκετά πλοία σε χαμηλές τιμές μεταξύ του 1928 και του 1933, συμπεριλαμβανομένων των φορτηγών Αιγαίον, Σπύρος, Ρόκος και Ικάριον.

Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1930, ο Γεώργιος Βεργωτής επέκτεινε τις δραστηριότητές του στην Νέα Υόρκη όπου εγκαταστάθηκε κι έγινε ιδιαίτερα σεβαστός στους εκεί ναυτιλιακούς κύκλους για τις βαθιές ναυτιλιακές του γνώσεις, την ακεραιότητα, την εφευρετικότητα και την γενναιοδωρία του.

Διατηρώντας τα γραφεία του Λονδίνου και του Πειραιά, ίδρυσε την Universal Maritime Carriers. Μέχρι το 1940, το γραφείο του διαχειριζόταν 12 πλοία.

Αρκετά από τα πλοία του Βεργωτή τέθηκαν στην υπηρεσία των συμμαχικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος προκάλεσε βαρύ πλήγμα στον ελληνικό εμπορικό στόλο. Η Universal έχασε πάνω από τον μισό στόλο της, χάνοντας τα πλοία Ικάριον, Αιγαίον, Σπύρος, Ανδρέας, Έμμυ, Μεμάς και Ρόκος Βεργωτής.

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Στο τέλος του πολέμου, ο Βεργωτής έπαιξε καθοριστικό ρόλο, μαζί με άλλους κορυφαίους εφοπλιστές με έδρα την Νέα Υόρκη, στην αναβίωση της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας μέσω της απόκτησης πολεμικών πλεοναζόντων αμερικανικών πλοίων Liberty. Σε αναγνώριση της συμβολής του στην πολεμική προσπάθεια και των απωλειών που υπέστη, η Universal ήταν σε θέση να προσθέσει στον στόλο της τρία από τα 98 Liberty που διατέθηκαν σε Έλληνες πλοιοκτήτες. Αυτά μετονομάστηκαν στους αρχαίους Έλληνες ήρωές του: Θεμιστοκλής, Περικλής και Δημοσθένης. Ένα τέταρτο πλοίο Liberty, που μετονομάστηκε σε Ionian Trader, αποκτήθηκε από την ανοικτή αγορά.

Στα μεταπολεμικά χρόνια, η Universal αποχώρησε δυναμικά από προηγούμενες οικογενειακές ναυτιλιακές επιχειρήσεις της οικογένειας Βεργωτή.

Η αγορά ενός πλεονάζοντος πολεμικού δεξαμενόπλοιου Τ2, οδήγησε το Βεργωτή στην αγορά δεξαμενόπλοιων, όπου ήταν ένας από τους πρώτους Έλληνες εφοπλιστές που σφυρηλάτησαν σχέσεις με μεγάλες πετρελαϊκές εταιρίες.

Εντοπίζοντας μια αυξανόμενη ζήτηση για δεξαμενόπλοια, είδε μια ευκαιρία να επεκτείνει το στόλο του με νεότευκτα που παραγγέλθηκαν από τη νεοσύστατη ιαπωνική ναυπηγική βιομηχανία την οποία αξιολόγησε ως ικανή να κατασκευάσει γρήγορα και αξιόπιστα δεξαμενόπλοια σύμφωνα με τις προδιαγραφές του. Μεταξύ των ετών 1952 και 1966, η Universal παρέλαβε επτά δεξαμενόπλοια και έξι πλοία ξηρού φορτίου από τα ναυπηγεία Mitsubishi και Nippon-Kokan.

Αν και με έδρα τη Νέα Υόρκη και σε θέση να επισκεφθεί το νησί καταγωγής του σπάνια, ο Βεργωτής ήταν ένας πατριώτης Έλληνας και Κεφαλλονίτης. Μέχρι τη δεκαετία του 1960, η εταιρία είχε ένα στόλο περίπου 20 πλοίων, όλα με το πρόθεμα «Ιόνιον».

Οι στενοί δεσμοί με το νησί του περιελάμβαναν την χρήση Κεφαλλονιτών ναυτικών για την επάνδρωση των πλοίων του. Υπήρχαν περιπτώσεις ακόμη και τριών γενεών της ίδιας οικογένειας που υπηρετούσαν το στόλο με διάφορες ειδικότητες. Τα πλοία της Universal θεωρούνταν από τους ναυτικούς μεταξύ των καλύτερων για να εργαστούν.

Η προσφορά στην Κεφαλονιά

Ο Βεργωτής ήρθε ακόμα πιο κοντά στην γενέτειρά του με τον καταστροφικό σεισμό που έπληξε το νησί τον Αύγουστο του 1953, ισοπεδώνοντας την πλειοψηφία των κτιρίων του νησιού. Η άμεση αντίδρασή του ήταν να στείλει τηλεγράφημα στους συντοπίτες του στα Κουρκουμελάτα, λέγοντας: «Μην ανησυχείτε για τα σπίτια σας. Θα ξαναχτίσουμε το χωριό μας καλύτερα, πολύ καλύτερα από πριν».

Τήρησε το λόγο του και τα επόμενα χρόνια προσέφερε τον πλούτο και τις υπηρεσίες του για να ανακατασκευάσει το χωριό του και να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση των υποδομών της πρωτεύουσας, του Αργοστολίου.

Οργάνωσε την άμεση στέγαση των αστέγων σεισμοπαθών και σε λιγότερο από πέντε χρόνια είχε κατασκευάσει 50 νέα σπίτια, μια όμορφη εκκλησία, ένα σχολείο, ένα αστυνομικό τμήμα, ένα εστιατόριο, ένα ιατρείο, ένα στάδιο, και ένα υπέροχο πολιτιστικό κέντρο που έκανε τα Κουρκουμελάτα το στολίδι της Κεφαλονιάς. Ανακαίνισε επίσης εκκλησίες σε κοντινά χωριά. Στο Αργοστόλι, χρηματοδότησε την κατοικία του Μητροπολίτη, το στάδιο, την Κοργιαλένειο Βιβλιοθήκη και άλλα δημόσια κτίρια.

Τον Δεκέμβριο του 1964, η Ακαδημία Αθηνών απένειμε στον Γεώργιο Βεργωτή την υψηλότερη τιμή της, το χρυσό μετάλλιο, ως μεγάλο ευεργέτη της Κεφαλονιάς. Ο Βεργωτής πίστευε ότι απλά έκανε το καθήκον του προς τους συμπατριώτες του νησιώτες σε μια εποχή μεγάλης ανάγκης.

Το 1938 ο Βεργωτής είχε παντρευτεί την Μαρία Μαρινίδη, προστάτιδα των τεχνών. Μετά τον θάνατο του τον Αύγουστο του 1965, η Μαρία δημιούργησε το Ίδρυμα Γεωργίου Βεργωτή στην μνήμη του. Το ίδρυμα αυτό, μαζί με το Ίδρυμα Γεωργίου και Μαρίας Βεργωτή, συνεχίζουν την φιλανθρωπική του παράδοση μέχρι σήμερα.