Ο Βασίλης Μ. Μαυρολέων γεννήθηκε στην Τρίπολη της Πελοποννήσου, αλλά προερχόταν από μία από τις παλαιές ναυτιλιακές οικογένειες της Κάσσου.
Ο «ΒΜ», όπως έγινε ευρέως γνωστός, μετεγκαταστάθηκε στο Λονδίνο το 1920 και ενώθηκε με τους εξαδέλφους του, τους αδελφούς Κουλουκουντή, στο πρακτορείο Rethymnis & Kulukundis (R&K). Η πρακτική του άσκηση περιέλαβε καθήκοντα ως παιδί του γραφείου και κλητήρα αλλά ο Μαυρολέων έγινε σύντομα βασικός παράγοντας στην επιχείρηση και κέρδισε τεράστια φήμη στις ναυλώσεις. Για πολλά χρόνια υπήρξε ηγέτης ως μεσίτης των Ελληνικών πλοίων στο Λονδίνο, σχεδόν ζώντας στην αίθουσα του Baltic Exchange.
Όταν ξεκίνησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, αρκετοί από τους εταίρους της R&K μεταφέρθηκαν στη Νέα Υόρκη, αφήνοντας τον ΒΜ και τον Γιάννη Κουλουκουντή στο Ηνωμένο Βασίλειο να λειτουργήσουν τα πλοία τους υπό τον έλεγχο του Υπουργείου Μεταφορών του Πολέμου.
Μετά τον πόλεμο, ο όμιλος ανακατασκεύασε τις εξαντλημένες ναυτιλιακές δραστηριότητές του και έγινε πρωτοπόρος στην πλοιοκτησία tramp δεξαμενόπλοιων υπό βρετανική σημαία. Ήταν ο Μαυρολέων που ξεκίνησε και επόπτευσε την νέα επιχείρηση, την εταιρία London & Overseas Freighters.
Η LOF ξεκίνησε το 1948 με εννέα παλαιά φορτηγά που ανήκαν στις οικογένειες Μαυρολέοντα και Κουλουκουντή, αλλά τα πρώτα νεότευκτα δεξαμενόπλοια είχαν ήδη παραγγελθεί. Τις επόμενες τρεις δεκαετίες, κράτησε ένα σκέλος σε φορτηγά χύδην, ενώ εγκαθίδρυσε έναν πρωτοποριακό σύγχρονο στόλο δεξαμενόπλοιων που τελικά πωλήθηκε στον John Fredriksen στη δεκαετία του 1990.
Ο ΒΜ παρέμεινε πρόεδρος μέχρι το θάνατό του το 1978 και επίσης διετέλεσε διευθύνων σύμβουλος μέχρι το 1966, όταν μια καρδιακή προσβολή τον ανάγκασε να κάνει τα πράγματα πιο χαλαρά. Υψηλά στην λίστα των λόγων για τους οποίους δικαιούται την είσοδό του στο Πάνθεον είναι το γεγονός πως οδήγησε την LOF στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου το 1951 – περισσότερα από 30 χρόνια πριν οποιαδήποτε άλλη Ελληνική ναυτιλιακή εταιρία διαπραγματευθεί δημόσια.
Στη δεκαετία του 1950 εισήλθε σε διαπραγματεύσεις για να αγοράσει το ναυπηγείο Austin & Pickersgill στο Σάντερλαντ και συνέλαβε την ιδέα να οικοδομήσει έναν οικονομικό αντικαταστάτη πλοίου ξηρού φορτίου για τον γηράσκοντα στόλο των πολεμικών πλοίων Liberty.
Ο ίδιος προσωπικά ενέπνευσε το σχεδιασμό των νέων πλοίων των 14.000 dwt που έγιναν γνωστά ως «SD 14». Το 1968, ο Μαυρολέων παρέλαβε από την A&P το πρώτο SD 14 παγκοσμίως. Συνολικά κατασκευάστηκαν 211 SD 14 στο Ηνωμένο Βασίλειο και με άδεια στην Βραζιλία, στην Αργεντινή και στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων των 27 στα Ελληνικά Ναυπηγεία, κατέστησαν το SD 14 το πιο δημοφιλές από τους διάφορους αντικαταστάτες των Liberty. Στους αγοραστές περιλαμβάνονταν πολλοί Έλληνες πλοιοκτήτες.
Ο Μαυρολέων συνέβαλε ίσως τόσο στη βρετανική εμπορική ναυτιλία όσο και στην ελληνική. Ωστόσο, η επιχειρηματική του οξύνοια προήλθε από την ελληνική του προέλευση με την οποία αισθάνθηκε περισσότερο συνδεδεμένος.
