Ο γενάρχης Ιωάννης Π. Γουλανδρής γεννήθηκε στην Άνδρο το 1840 και απέκτησε πέντε γιους τον Πέτρο, τον Μιχάλη, τον Βασίλη τον Νικόλαο και τον Λεωνίδα. Ήταν πλοίαρχος και καραβοκύρης ιστιοφόρων τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα.
Με τη σταδιακή όμως επικράτηση του ατμού στις θαλάσσιες μεταφορές, τα ιστιοφόρα περνούσαν πρακτικά τις τελευταίες μέρες τους. Οι Έλληνες καραβοκύρηδες, πριν την στροφή του 20ού αιώνα, στρέφουν την προσοχή τους στον εκσυγχρονισμό του στόλου τους.
Το 1901 ο Ιωάννης και αφού έχει πλέον γνώσεις και επαρκή εμπειρία στο νέο πλαίσιο της μηχανοκίνητης ναυτιλίας, συμμετέχει μαζί με ένα συγγενή του και ένα Συριανό μεγαλέμπορο στην αγορά ενός ατμόπλοιου και αποκτώντας στην συνέχεια το πρώτο του σοβαρό κομπόδεμα, η προσπάθεια του δικαιώθηκε.
Ο Ιωάννης έχοντας και την υποστήριξη των παιδιών του, όλοι τους ναυτικοί και με μεγάλη εμπειρία στα ατμόπλοια, λίγα χρόνια αργότερα τολμά το μεγάλο βήμα, αγοράζοντας τον Αύγουστο του 1910 με δάνειο από τον Επαμεινώνδα Εμπειρίκο ένα βρετανικό ατμόπλοιο. Ο Γουλανδρής το μετονομάζει σε «Ioannis P. Goulandris» και ξεκινά τις μεταφορές. Τρία χρόνια αργότερα, αποκτά κι ένα δεύτερο ατμόπλοιο (το μετονομάζει σε «Marionga Goulandris») και ο μικρός στολίσκος αρχίζει να αποφέρει κέρδη στην οικογενειακή επιχείρηση.
Λίγο πριν κλείσει τα μάτια του, ο Ιωάννης θα δει τη ναυτιλιακή του εταιρία να διαχειρίζεται πέρα από τα δικά του καράβια και αρκετά άλλα πλοία συμφερόντων ανδριωτών πλοιοκτητών.
Όταν έφυγε από τον κόσμο το 1927 στα 87 του χρόνια, τα είχε καταφέρει και με το παραπάνω.
Ο πρωτότοκος γιος Πέτρος, που αναφέρθηκε ανωτέρω, γεννήθηκε στην Άνδρο το 1877. Μαζί με τα αδέλφια του ίδρυσαν την δεκαετία του 1920 την ναυτιλιακή εταιρεία Goulandris Brothers με γραφεία στην Αθήνα και στο Λονδίνο. Αλλάζοντας την επιχειρηματική τους στρατηγική, αποκτούν μεταχειρισμένα πλοία μικρής ηλικίας σε ελκυστικές τιμές αναζητώντας συνεχώς νέες ευκαιρίες. Το 1928 απέκτησαν και το πρώτο τους νεότευκτο ατμόπλοιο.
Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πρωτότοκου Πέτρου Ι. Γουλανδρή το 1931 σε ηλικία μόλις 54 ετών, τα αδέλφια του συνέχισαν την δραστηριότητα της εταιρείας. Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου η διαχείριση του ιδιόκτητου στόλου τους εγένετο από το Λονδίνο.
O πρωτότοκος γιος του Πέτρου Ι. Γουλανδρή και της συζύγου του Χρυσής, Ιωάννης Π. Γουλανδρής, που τιμάται από το Πάνθεον, γεννήθηκε στην Άνδρο το 1907. Η οικογένειά του απέκτησε στην συνέχεα άλλους 4 γιους και μια κόρη.
Ο Ιωάννης Π. Γουλανδρής πέρασε τα πρώτα σχολικά του χρόνια στην Άνδρο, πριν ταξιδέψει οικογενειακώς στην Αθήνα, προκειμένου να ολοκληρώσει το γυμνάσιο και τις σπουδές του.
Μετά την ολοκλήρωση αυτών πήγε στο Λονδίνο προκειμένου να εργαστεί στην εταιρεία Goulandris Brothers, που όπως προαναφέραμε είχε ιδρύσει η γενιά του πατέρα του την δεκαετία του 1920 και η οποία είχε αναπτύξει αρκετά μεγάλη δραστηριότητα και διαχειρίζονταν τόσο ιδιόκτητα πλοία όσο και πλοία άλλων, κυρίως Ανδριωτών εφοπλιστών.
Το 1937, λίγο πριν ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Ιωάννης Π. Γουλανδρής που ζούσε στο Λονδίνο, αποφασίζει, μαζί με τα αδέρφια του να δραστηριοποιηθούν ανεξάρτητα ιδρύοντας την δική τους ναυτιλιακή επιχείρηση γνωστή ως Υιοί Πέτρου Γουλανδρή.
Οι οικογένειες, των ξαδέλφων πλέον, παρόλο τον διαχωρισμό των επιχειρηματικών τους συμφερόντων, παρέμεναν ενωμένες και υπερήφανες για τα αμοιβαία τους επιτεύγματα.
Ωστόσο, ο Ιωάννης Π. Γουλανδρής και τα αδέρφια του, διατηρώντας πάντα το δικό τους γραφείο στο Λονδίνο, διέκριναν ενδεχόμενη ευκαιρία και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ο Ιωάννης, ο οποίος λίγο πριν τα μέσα της δεκαετίας του 40 παντρεύτηκε την Μαρία Λαιμού, αδερφή του καλού του φίλου Κώστα Λαιμού, στρέφει την προσοχή του στο Μοντρεάλ, μια πόλη με έντονη ελληνική παρουσία μετά τον πόλεμο, αλλα και μέχρι σήμερα.
Οδηγούμενοι από το επιχειρηματικό πνεύμα που διέκρινε τον Ιωάννη Π. Γουλανδρή, οι επιχειρήσεις Γουλανδρή συνέστησαν την Andros Shipping στο Μόντρεαλ, αγόρασαν και κατασκεύασαν πλοία στον Καναδά, και ακόμη ίδρυσαν General Cargo γραμμή μεταφορών από τον Καναδά στην Άπω Ανατολή.
Παρά το νεαρό της τότε ηλικίας του, ο Ιωάννης είχε προλάβει στα μέσα της δεκαετίας του ’40 να δημιουργήσει τις βάσεις για μια νέα ναυτιλιακή επιχείρηση αγοράζοντας τα πρώτα Liberties, για να μπορέσουν τα αδέλφια του στην συνέχεια, πατώντας σε γερά θεμέλια να υλοποιήσουν τα οράματά του.
Οι αρχές της δεκαετίας του 1950 αποδείχθηκαν επικερδείς για την εμπορική ναυτιλία, ενισχυμένες και από τις απαιτήσεις του πολέμου της Κορέας. Σε αυτά τα χρόνια, τα αδέλφια του Ιωάννη χρησιμοποιώντας παραγωγικά τα χρηματοδοτικά μέσα της εποχής, αύξησαν με ταχείς ρυθμούς τον αριθμό των πλοίων που διοικούσαν. Ήταν επίσης από τους πρώτους πλοιοκτήτες των οποίων τα καινούργια πλοία κατασκευάζονταν σε ναυπηγεία της Ιαπωνίας.
Ακολουθώντας πιστά την επιχειρηματική φιλοσοφία που υιοθέτησε ο Ιωάννης, ο στόλος διατηρούσε πάντοτε μία ισορροπία μεταξύ των μεγάλων δεξαμενόπλοιων και των μεγάλων, για την εποχή, φορτηγών πλοίων και υπήρχαν πάντοτε δεξαμενόπλοια χρονοναυλομένα σε μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες. Αυτή αποδείχθηκε μία σοφή προσέγγιση καθώς εξασφάλιζε μία σταθερή εισοδηματική ροή στις συχνά επαναλαμβανόμενες δύσκολες χρονικές περιόδους.
Τα αδέλφια του συνέβαλαν, ο καθένας με τον τρόπο του στην ανάπτυξη και επιτυχία της επιχείρησης. Ήταν ο Ιωάννης όμως, ο ιδρυτής, που με την σκληρή του δουλειά και το όραμά του δημιούργησε τις προϋποθέσεις για τις επιτυχίες που ήρθανε.
Όπως κι άλλοι στενοί συγγενείς του, ο Ιωάννης υπέφερε από καρδιακή νόσο, στην δική του δε περίπτωση ελαττωματική αορτική βαλβίδα.
Επεδίωξε ιατρική γνωμάτευση στο Παρίσι. Η κατάσταση του διαγνώστηκε μεν, αλλά δεν επιδέχετο θεραπεία με τα ιατρικά μέσα της εποχής.
Δυστυχώς πέθανε στο Παρίσι τον Ιούλιο του 1950 θύμα της καρδιακής του ανεπάρκειας, σε ηλικία μόλις 43 ετών, αφήνοντας χήρα την γυναίκα του Μαρία με δυο μικρά παιδιά.
Όπως μπορεί ο καθένας να καταλάβει, ο αιφνίδιος θάνατος του αποτέλεσε ένα τραγικό γεγονός για όλη του την οικογένεια. Παρόλα αυτά, τα αδέρφια του Ιωάννη, πάντα δεμένοι μεταξύ τους, βρήκαν την δύναμη να συνεχίσουν την επιχειρηματική δραστηριότητα της οικογένειας με μεγάλη αποφασιστικότητα και επιτυχία.
Ο Ιωάννης ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους φίλους και στην οικογένειά του. Ήταν γνωστός για το καλό του χιούμορ, την καλοσύνη του, την αφοσίωσή του, την ομαδικότητά του και την γενναιοδωρία του. Το παρατσούκλι που του είχε αποδοθεί, «Μεγαλέας», το άξιζε με όλη την έννοια της λέξης.
Αγαπούσε την οικογένειά του και ποτέ δεν έπαψε να αγαπά την Ελλάδα και ιδιαίτερα την γενέτειρά του την Άνδρο.
Ως προσωπικότητα ο Ιωάννης διέθετε τα χαρακτηριστικά ενός σπουδαίου επιχειρηματία. Ήταν ηγέτης και με μεγάλη έφεση στο να αναζητήσει και να ξεχωρίσει ευκαιρίες. Ήξερε να αναλαμβάνει ρίσκα με έμφυτη αίσθηση του πρακτικού. Ήταν προικισμένος με αμέτρητη ενέργεια, μέχρι την στιγμή που η καρδιά του δεν μπόρεσε πλέον να τον στηρίξει. Ήταν άνθρωπος αποφασιστικός, ενεργούσε άμεσα, επιδέξια και χωρίς δισταγμό.
Υπάρχουν κρίσιμες συγκυρίες στη μακρά ιστορία της ελληνικής ναυτιλίας. Μια τέτοια συγκυρία ήταν και η αναγέννηση της ελληνικής ναυτιλίας μετά τις τραγικές απώλειες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Ιωάννης Π. Γουλανδρής και τα αδέρφια του, μαζί με τους μεγάλους ναυτιλιακούς ομίλους της γενιάς τους, υπήρξαν ανάμεσα στους πρωτοπόρους που συνέβαλαν και διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο, θέτοντας τα θεμέλια στην ανάπτυξη της σύγχρονης ελληνικής ναυτιλίας ως κυρίαρχη δύναμη.
