O Αλέκος Γουλανδρής ήταν ο τελευταίος επιβιώσας από τους ιδρυτές του ομίλου Ν. Ι. Γουλανδρή, καθώς επίσης σημαντικός συλλέκτης έργων τέχνης και φιλάνθρωπος. Ωστόσο, δεν επεδίωξε ποτέ δημοσιότητα για την συχνά ηρωική υποστήριξή του προς τις τέχνες και για τους Ελληνικούς εθνικούς και κοινοτικούς σκοπούς.
Μαζί με τον δίδυμο Λεωνίδα (1927-2009) και τον μεγαλύτερο αδελφό του Ιωάννη Ν. Γουλανδρή (1923-2011), ο Αλέκος ίδρυσε την N.J. Goulandris Ltd το 1953 ως ξεχωριστή από την υπάρχουσα οικογενειακή ναυτιλιακή επιχείρηση που ξεκίνησε τον 19ο αιώνα.
Η νέα εταιρία πήρε το όνομά της από τον πατέρα τους Νικόλαο και γρήγορα καθιερώθηκε ως ηγέτης στην μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο Ελληνική ναυτιλία.
Πρώτα απέκτησε φορτηγά Liberty, αλλά σύντομα διαφοροποιήθηκε σε δεξαμενόπλοια. Η οικογένεια ήταν μεταξύ των πρώτων διεθνών εφοπλιστών που στράφηκαν στα ιαπωνικά ναυπηγεία. Για ένα πετρελαιοφόρο που κατασκευάστηκε το 1957 ανάδοχος ήταν η πριγκίπισσα Takamatsu, κουνιάδα του Ιάπωνα Αυτοκράτορα. Ήταν η πρώτη φορά που η αυτοκρατορική οικογένεια βάφτισε ένα ξένο πλοίο.
Ενώ η εταιρία δημιουργούσε έναν υψηλής ποιότητας στόλο πετρελαιοφόρων, έγινε και η πρώτη ελληνικής ιδιοκτησίας με νεότευκτα χύδην φορτίου, χάρη σε δύο πλοία που παραδόθηκαν το 1956.
Το 1968, το 192.477 τόνων Νικόλαος Ι. Γουλανδρής έγινε το πρώτο πολύ μεγάλο (VLCC) μεταφοράς αργού πετρελαίου υπό ελληνική σημαία.
Ο Αλέκος βρισκόταν στο επίκεντρο των ναυτιλιακών δραστηριοτήτων του ομίλου καθώς και στα Ναυπηγεία Νεωρίου στην Σύρο, το παλαιότερο ναυπηγείο της Ελλάδας. Το 1969, μέσα σε λίγους μήνες από την αγορά του, το Νεώριο αύξησε το δυναμικό του από 30 σε 400 εργαζόμενους μέσα σε λίγους μήνες. Ο Αλέκος ήταν σαφής ότι η επένδυση ήταν για συναισθηματικούς λόγους όσο και για επιχειρηματικούς, με στόχο την διάσωση του ναυπηγείου και την ενίσχυση της απασχόλησης των νησιών των Κυκλάδων.
Μια προσωπικότητα που μπορούσε να επικοινωνεί τόσο εύκολα με βασιλείς όπως με τους κοινούς ναυτικούς στα πλοία της εταιρίας, συνέβαλε στην δημιουργία μιας εκτεταμένης οικογενειακής κουλτούρας στον όμιλο N.Ι. Γουλανδρή.
Η αγάπη του Αλέκου για την γενέτειρά του αντανακλάται σε αμέτρητες πράξεις υποστήριξης για την Άνδρο, τα χωριά, τα μοναστήρια και τα μνημεία της. Ένα εμβληματικό έργο, που ολοκληρώθηκε το 1994-5, ήταν η ανακατασκευή του φάρου Τουρλίτη που καταστράφηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αλλά ήταν εθνικός ευεργέτης. Άγνωστο στους περισσότερους Έλληνες, χορηγούσε αθόρυβα πολλές από τις κυριότερες εκδηλώσεις του μουσικού ημερολογίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Άλλοι σκοποί που χρηματοδότησε τα τελευταία χρόνια περιελάμβαναν τη σύσταση μιας νέας νομικής υπόθεσης για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο και μια φιλόδοξη ανακαίνιση του ιστορικού πολεμικού πλοίου Γεώργιος Αβέρωφ.
